Geluk aan de deur

Gister werd er aangebeld. Wie denk je: geluk aan de deur!

Geluk in de vorm van een man met de naam Hendrik. Hij kwam vragen of ik misschien wil collecteren voor de nierstichting dit najaar. Prima, doe ik.

Hij moest mijn gegevens noteren. We kwamen in gesprek. Over geluksonderzoek. Over geluk. Over een natuurkampeerterrein in Drenthe. Over zweethutten. Over tantra. Ja echt. Over de ziel. Over dementie. Van alles vloog voorbij.

Zo stond zomaar op een doodgewone dinsdagmorgen geluk voor de deur. Er was verbinding en ontroering. Kippenvel op mijn benen. Een gevoel van zielsherkenning. Eenheid.

Ik zou bij het afscheid zeggen: Namasté: ik zie het goddelijke in je. Maar ik zei aan het einde van het gesprek tegen Hendrik: dag Marit! En hij zei tegen mij: dag Hendrik!

Jezelf even zien in de ogen van een ander. Jezelf in de ziel kijken door de ogen van de ander. Die ander, die je verder helemaal niet kent. En waarschijnlijk ook nooit terug ziet. Dat is pas echt geluk.

Hier kwamen altijd vrij vaak Jehova's en verkopers aan de deur. Dat deed ons besluiten om een sticker op de deur te plakken. De sticker zegt: "welkom vrienden & goede doelen. Nee, verkopers niet welkom." Die sticker ga ik snel veranderen, want geluk mag ook vaker aanbellen, haha.