Hoodies in verwarring

Ook deze week keek ik weer naar Dream School. Wat me opviel is dat steeds meer deelnemers met een deken in de klas verschijnen en zichzelf inpakken. Of diep wegkruipen in de capuchon van hun hoodie. Interessant, er is iets gaande. En de vraag ligt voor je: breek je door of haak je af? Door deel te nemen aan DreamSchool is het wel de bedoeling dat je doorbreekt. Maar die stap moet je wel zelf zetten. Je trekt je liever nog even terug in je dekentje of hoodie en draait je nog een keer om ...

Wegkruipen is logisch

Als je gewend bent om troost te vinden in en te overleven op een dieet van  drank, drugs, spijbelen en dwarsheid en je moet dan opeens zonder: ik geef het je maar te doen. En dan ook nog eens met jezelf te worden geconfronteerd door het lesprogramma van DreamSchool. Dan wil je liever wegkruipen in je veilige holletje: je deken of je hoodie. Je moet toch ergens nog wat veiligheid voelen? Wegkruipen in verwarring ...

We kruipen allemaal weg nu

Weer een goede spiegel: in deze tijd van de dreiging van het coronavirus worden we allemaal gedwongen om weg te kruipen in ons huis, bij onszelf. En worden we ook op onszelf teruggeworpen. En raken we misschien ook wat meer of minder in verwarring door de dreiging of de feiten of het nieuws.  Hoe ga je daar mee om? Hoe kijk je naar deze wereld? Hoe kijk ik naar deze wereld?

Hoe kijk je naar de wereld?

Als ik kijk naar mezelf en de wereld van nu dan ben ik heel blij dat ik op 7 maart - net voor de coronatijd - bij de boekbespreking met Bart Chabot was bij Boekhandel Van der Velde. Zijn boek in kwestie 'Mijn vaders hand' is een autobiografisch boek over het leven met een autoritaire naar mijn indruk ook narcistische vader. Het boek wordt omschreven als een heftig boek. En hoe noemde Bart het zelf? Hij noemt het boek: een ode aan de fantasie. Wauw! Want dat was in zijn moeilijke jeugd zijn overleving geweest: fantasie. En dat lees je in zijn boek: hij vocht en overwon door een rebels en fantasievol kind te zijn.

Ik haalde kracht uit het boek van Bart toen ik het las. Voor mijn eigen leven en jeugd. En ook uit zijn humorvolle interview bij Boekhandel Van der Velde. Bart maakte indruk. Letterlijk en figuurlijk. Want bij het signeren van mijn boek, deed hij dat zo nadrukkelijk dat hij zo'n beetje de eerste tien pagina's van mijn boek kapot sneed met zijn hanepoten over vier pagina's hahaha. Over indruk gesproken!